معرفی گل نرگس:

گل نرگس از خانواده آماریلیس یا مارچوبه‌ای‌هاست. گل‌هایی مثل نسرین یا آماریلیس، مریم، خورشیدی و آگاو با او هم‌خانواده هستند. یک گیاه پیازی است و گل‌های زیبای معطر آن جزو ارزشمندی‌های پاییز و زمستانند. این گل همراه گل‌های یخ، کاملیا و یاسمن زمستانی به چهار رفیق مقاوم به سرمای شدید مشهور شده‌اند.

برای آشنایی بیشتر با گل نرگس بر روی لینک کلیک کنید و مقاله را حتما مطالعه کنید.

حال میخواهیم به چند نمونه از انواع گل نرگس ببپردازیم.

انواع گل نرگس:

 1) Daffodil) N. pesudonarcissus):

تک گل، تاج زرد و گلپوش کرم رنگ است. در بهار گل می دهد. برگ ها به بقیه ساقه گلدهنده است.

2) N. cyclamineus:

تک گل، همانند سیکلامن سر گل ها به طرف پایین است. گل زرد و تاج آن لوله ای باریک است.

3) N. tazetta:

(نرگس شیراز) ساقه گلدهنده به ۴ تا ۸ گل ختم می شود. گلپوش سفید و تاج زرد، تاج خیلی کوچک و کوتاه است. برخلاف دیگر گل های نرگس، جهت گلدهی نیاز به سرما دهی ندارد. در ایران به نام نرگس شیراز معروف است.

4) N. odorus(نرگس معطر):

دورگه بین  N. pseudonarcissus و N. jonquilla است. گل ها کوچک، زرد طلایی و معطر است.

نحوه کاشت و نگهداری گل نرگس:

آبیاری:

بعد از کاشت پیازهای نرگس به آنان آب دهید و تا سبز شدن پیازها نگذارید که بستر کاشت خشک شود. با سبز شدن پیازها و ظهور جوانه‌ها باید آبیاری را مقداری افزایش داد. به طور کل نباید اجازه دهید تا بستر کاشت خشک شود بنابراین سطح بستر کاشت را همواره بررسی کنید و در صورت مشاهده کاهش رطوبت آن گیاه را آب دهید. بهتر از آب‌های بدون املاح و بدون نمک برای آبیاری استفاده شود.

خاک:

اکثر نرگس‌ها می‌توانند در انواع مختلف خاک رشد خوبی داشته باشند. اما بهترین خاک برای نرگس هلندی خاکی است که دارای میزان معتدلی از کود بوده و زه کشی مناسبی نیز داشته باشد. در طول فصول رشد خاک آن را مرطوب نگه دارید.

نور:
نرگس‌ها محیطی پر نور و روزانه حداقل ۴ ساعت نور مستقیم آفتاب را نیاز دارند تا گل بدهند. نور کم محیط موجب ضعیف شدن گیاه و زردی و کشیدگی برگ‌ها خواهد شد و همچنین احتمال دارد که غنچه‌های گل یا تشکیل نشوند و یا در صورت شکل گیری یا شکوفا نشوند و یا گل ریز و کوچکی تولید کنند. نور مستقیم زمانی توصیه می‌شود که غنچه‌های گل ظاهر شده باشند.

علت گل ندادن گل نرگس چیست؟

پیازها برای گل دادن حتما باید یک دوره سرمای زمستانه طی کنند. به این منظور بهتر است پیازها را در پاییز و در دمای ۸-۶ درجه سانتی گراد کشت کنید و به مدت هشت تا ده هفته در شرایط تاریکی نگهداری شوند.